De prijs, die in 1990 in het leven is geroepen, is bedoeld als stimuleringsprijs ten behoeve van de artistieke ontwikkeling van glaskunstenaars uit Nederland of België.  Begin 2014 is een oproep aan kunstenaars gedaan om werk in te zenden. Uit de 38 inzendingen heeft de jury in juli 2014 tien kunstenaars geselecteerd, die hun werk hebben tentoongesteld in Het Dak in Leerdam tijdens de Internationale Glaskunstbeurs, 12 t/m 14 september 2014. Tijdens deze beurs heeft de jury drie kunstenaars genomineerd. Belangrijke criteria bij de nominaties waren: diversiteit in uitingswijzen en technieken, deelname van kunstenaars van buiten de glaswereld en het stimuleren van kunstenaars die nieuwe wegen willen inslaan. Daarnaast is gekeken naar interessante voorstellen, die een brug slaan tussen glaskunst en hedendaagse beeldende kunst.
 
De genomineerde kunstenaars.
Het werk van Sylvie Vandenhoucke (1969) ontwikkelt zich vanuit systematische en repetitief opgezette strategiën. Elementen als het verstilde, het seriële van kleine componenten, licht en ruimte worden gecombineerd met een onderzoek binnen de schemerzone tussen het zichtbare en het onzichtbare, het reële en het imaginaire. Vanuit een grondige analyse van de subtiele optische veranderingen van oppervlakken en materialen door licht en ruimte en het uitspelen van wat men weet en wat men denkt te zien, ondermijnt het de vanzelfsprekendheid van het kijken.
 
Uitgangspunt voor het werk van Katrin Maurer (1975) is ontstaan tijdens de workshop Once and again. Hierbij is onderzocht hoe ideeën zich kunnen ontwikkelen met bestaande objecten als basis. Objecten uit de collectie van het Nationaal Glasmuseum Leerdam zijn geanalyseerd. Deelvormen zijn hiervan afgeleid en tot nieuwe objecten getransformeerd. Bel- en balvormige objecten zijn weer onderling gekopieerd. Door herhaling en herstructurering ontstond er uit vele kleine gelijkwaardige vormen een groot molecuulachtig object. Naast dit driedimensionaal proces wilde zij ook de herhaling met druktechnieken benaderen door het samenvoegen van kleine grafische elementen tot een groter geheel. Het doel is om deze werkwijze op verschillende schaalniveaus te gebruiken.
 
Het ingezonden werk van Jan Van Den Dobbelsteen (1954) “Candela” is gebaseerd op alchemistische principes. Het werk is een constellatie waarin een samenstelling van factoren zorgt voor een toestand waar transformatie kan plaatsvinden. Transformatie van geest naar materie en andersom.
Elk medium en/of discipline wordt kritisch en fundamenteel onderzocht en tegen elkaar uitgespeeld in complexe installaties. Alle middelen, technieken en materialen, zowel analoog als digitaal zijn geoorloofd en kunnen aangewend worden voor het immer doorgaande onderzoek.
 
Toelichting keuze 14 september 2014.
De jury was gecharmeerd van de fantastische manier waarop Van Den Dobbelsteen het materiaal glas heeft gebruikt, vond het werk van Sylvie Vandenhoucke doorleefd en intens en was van mening dat het frisse werk van Katrin Maurer niet anders dan in glas gemaakt had kunnen worden. “Werk dat potentieel genoeg heeft om verder uit te groeien en dat zowel als klein object als in monumentale installaties tot zijn recht komt”. De drie genomineerden hebben een werkbeurs van € 2000,- per persoon ontvangen om nieuw werk te maken of hun bestaande ideeën verder uit te werken en zich voor te bereiden op de eindpresentatie bij DordtYart.
 
De drie genomineerden tonen bij DordtYart zowel nieuw werk als eerder gerealiseerd werk.
De tentoonstelling werd 25 april geopend en duurt t/m 25 juli.
 
Jan Van Den Dobbelsteen ontwikkelde een LightShow 2015, geproduceerd en gedeeltelijk gesponsord door BeeldenStorm in Eindhoven. Daarnaast zijn in het witte huisje twee nieuwe werken te zien: Black Mirror One and Two (2015) en op de werkbanken objecten uit de serie Corpus Hermeticum (1991-2013).
 
Katrin Maurer is door gegaan met te onderzoeken, hoe haar ideeën zich verder kunnen ontwikkelen met bestaande objecten als basis. Ook de experimenten met druktechnieken en grafische elementen, die ze heeft uitgevoerd tijdens het symposium Shifting perspectives, Northlands Creative Glass 2014 zijn verder ontwikkeld.

Sylvie Vandenhoucke De geschiedenis en het industriële ritme van deze voormalige scheepswerf initieerden het idee om de traagheid in haar werk centraal te stellen en te zoeken naar een systeem waarbij dit essentiële deel in haar werk gevisualiseerd kon worden. Het idee van een intern circuit, een time-shift, een logboek, is aangewend om de tijdsgegevens van het maken van de vele duizenden (met ruw glas gecoate) elementen te noteren, de mogelijkheden om dit weer te geven, te berekenen en de strategie in een vernieuwde visuele taal om te zetten. “record pause play.”
 
De juryuitslag
De jury is 8 juni bijeen geweest en is van mening dat de keuze voor de drie kunstenaars de juiste is geweest, ook gelet op de diversiteit van het werk. De drie genomineerden hadden allen winnaar kunnen zijn. Het beschikbaar gestelde werkbudget is zeer goed benut. Ze hebben alle drie zekere stappen gemaakt, maar de omgang met het materiaal verschilt wezenlijk. Katrin Maurer en Sylvie Vandenhoucke hebben meer vanuit hun (glas)ervaring gewerkt dan Jan Van Den Dobbelsteen, hoewel het element glas voor alle drie van groot belang is. Geconstateerd wordt dat het werk van Katrin Maurer tijdens de presentatie op de Glaskunstbeurs een grotere stap liet zien dan nu het geval is. Het werk van Sylvie Vandenhoucke is goed en vernieuwend, maar de stap naar dit nieuwe werk is vrij klein. De platte plaatjes hebben plaatsgemaakt voor glazen pinnen. Misschien had meer benadrukt moeten worden dat het ritme van de lege vakjes door toeval is ontstaan.
 
Kijkend naar de ontwikkeling (een belangrijk criterium voor de Bernardine de Neeveprijs) kan gezegd worden dat het werk van de drie genomineerden monumentaal, intelligent, innovatief en overdacht is, maar dat de grootste stap is gezet door Jan Van Den Dobbelsteen. Zijn kracht ligt niet alleen in de hoeveelheid, maar zeker ook in de presentatie en het refereren aan de schilderkunst. Hij heeft gewerkt als een schilder met de vloer als het canvas, waarbij hij de meegebrachte dekens als onderdeel van zijn installatie heeft gebruikt. De jury is wel nieuwsgierig naar zijn volgende stap, waarschijnlijk weet hij dit zelf ook nog niet. Het werk overstijgt het genre en is een voorbeeld van de openheid in de hedendaagse glaskunst. De jury wijst dan ook Jan Van Den Dobbelsteen aan als winnaar van de Bernardine de Neeveprijs 2015.
Bron: Nieuwsbrief 2015-3, nr. 3, Vereniging van Vrienden van Modern Glas

Lees ook Beeldenstorm>
 
De jury
Hélène Besançon (conservator Nationaal Glasmuseum Leerdam), Inemie Gerards (auteur en coördinator van de BdN-prijs 2011, Annelien van Kempen (glaskunstenaar en manager in de glasindustrie), Jeroen Maes (artistiek leider Het Glazen Huis Lommel) en Eric Pipien (glaskunstenaar en docent in België), met Piet Augustijn als secretaris van de jury onder voorzitterschap van Han de Kluijver.