In 1676 vond George Ravenscroft in Engeland het loodglas uit wat het kwetsbare Venetiaanse sodaglas Cristallo kon vervangen. Onder de naam flint glass gebruikte hij eerst kiezelsteen en potas voor het gemeng. Dit materiaal ging als ballast van de schepen naar Amerika mee en werd daar aan de glasfabrieken verkocht. Toen deze combinatie niet succesvol bleek, werd het potas vervangen door loodoxyde en het kiezelsteen door zand. Tot het einde van de 19de eeuw werd al het glassnijwerk gedaan met hand- of wateraangedreven raderen en lagen de slijpers van kristallen steentjes plat op hun buik om het ruwe kristal op de slijpwielen te bewerken. Grotere glashutten en -fabrieken gingen daarna al snel over op stoomturbines die een centrale as aandreven. De snijder, graveur en slijper konden hier met hun eigen gereedschappen een plaats huren en hun gereedschap via een poelie met aandrijfriem met de centrale aandrijfas verbinden. Door het gebruik van stoomturbines werden de machines krachtiger, sneller en regelmatiger. Het Boheemse kristalglas bevatte geen lood en was veel harder waardoor het snijden in hoogreliëf of diepgravure als techniek nog verder kon worden ontwikkeld. De slijpschijven met geprofileerde kopse kanten of profielen konder nog dieper in het glas grijpen. De glyptische eigenschappen van glas beheersen de Tsjechen tot op de dag van vandaag als geen ander. Nu heet al het glas met meer dan 10% loodoxydes loodkristal (Engels: half crystal), dat van 30% of meer hoogloodkristal of Kristal Superieur (Engels: full crystal). Kristal zonder lood vervaardigd (minder als 1%) heet kristalglas. De Europese Commissie zal de Deense wet om helemaal geen lood in drink- en eetserviezen te gebruiken na 2000 invoeren.

HET GLASSLIJPEN
Afwerken- bewerkingstechnieken van het glasoppervlak
Glas en kristal kunnen na het vervaardigen worden afgewerkt met een schuur-, slijp- en polijstschijf (horizontaal) of rad (verticaal). Bij holglas neemt de slijper na het afspringen, afsnijden of afzagen van de glaskap (aanhechting blaaspijp) het object stevig in zijn handen en manoeuvreert het op de schijf en tegen het rad waarbij tijdens het draaien een schuur- of slijpmiddel en water als koeling gebruikt wordt. De werker kan zittend (onderhands) of staande (bovenhands) werken. De verschillende schijven/raderen kunnen afhankelijk van de techniek en het hanteren van het glas het vlakglas, holglas of volglas voorslijpen (Duits: Vorreissen), vlakslijpen, holslijpen, rondslijpen of bijvoorbeeld deurplaat-, facet-, halfrond- of kwartrond slijpen. Op de aandrijvende as kunnen de schijven/raderen verwisseld worden. De verschillende stadia verlopen altijd van grofschuren naar hoogglanzend polijsten: eerst wordt er grof voorgeslepen of geschuurd en steeds wordt de volgende schijf met slijp- of polijstmiddel zachter en fijner. Zo bestaat bijvoorbeeld voor het vlakslijpen van een voet van een wijnglas bij het boetseren of grof voorslijpen de schijf uit metaal met nat Carborundum, bij het tailleren (holslijpen van het stavlak of fong) uit een zandstenen slijpvorm en water. Daarna wordt het glas gepolijst en fijngepolijst met kurken en vilten schijven. Modernere slijpmachines hebben diamantschijven variërend in grof- en fijnheden. Gekoeld met water of speciaal koelmiddel zijn zij het snelste en het luidruchtigste. Ook kleine handmachines werken met verwisselbare schijven en ze zijn goed manoeuvreerbaar en op locatie te gebruiken. Verwisselbare pats die magnetisch hechten op de metalen schijf kunnen na slijtage weer opgewerkt worden met nieuwe diamantkorrel-bekleding.
NB: Spiegelglas werd gemaakt van mondgeblazen cylinders en gegoten bladen die op een grote metalen schijf werden bevestigd voor het slijpen en polijsten. Dit spiegelglas was wegens zijn vlakheid ook het halfproduct voor het vervaardigen van spiegels (zie verder het artikel Venster- en spiegelglas).
 

Randbewerkingen zijn het zomen (het slijpen van een rand) en kanten (het afhoeken van een kopse kant). Horizontale of verticale bandslijpmachines hebben een gesloten band die continu rondloopt. Handmatige bandschuur- en vlakschuurmachines kunnen vlakglas schuren, slijpen en polijsten met bijvoorbeeld nikkelgebonden diamant op flexibel fiberglas. Een schuurpat, -blokje en wetsteen worden nat of droog handmatig gebruikt voor het zomen en kanten van vlakglas zodat alle scherpe snijranden veilig zijn bij het verdere hanteren. Computergestuurde frees-, zaag, slijp- en polijstmachines handelen deze techniek in een machine in een continuproces af. Ieder object is ingevoerd in het computerprogramma en de maten en hoeken van bewerken worden automatisch ingesteld. Een waterstraalmachine (Engels: water-jet) snijdt en slijpt de snede in één keer door de grote kracht van het water met slijpmiddel.
 
Slijp- of polijstmiddelen bestonden lange tijd alleen uit scherp zand en omdat in natbewerkingen dit  zand minder gevaarlijk voor de longen was als bij de stoffige droge bewerkingen zoals het zandstralen, werd het nog lang gebruikt. De middelen worden gekozen op hun hardheid. Zo heeft diamantpoeder een hardheid van 8000 en silica een van 800. Vóór het gebruik van Carborundum, Electro-corundum en Urundum (aluminiumoxides) gebruikte men Pumice, vulkanische as uit Sicilië of vergruisd natuurlijk glasschuim of puimsteen; Tripoli een soort zand; Rouge een fijne ijzeroxide; Ceti-rouge een mengsel van ceriumoxide en ijzeroxide en Zirconium een mengsel voor het fijnpolijsten dat bestaat uit tin en magnesiumoxide en Ceriumoxide voor het zeer fijnpolijsten. Fredrich Mohn’s schaal van hardheid wordt niet meer gebruikt. Glas heeft een hardheid van 5.5
tussen het zachtste mineraal talk met hardheid 1 tot de diamant met hartheid 10. Nu worden de testen van Vickers en Brinell gebruikt waarbij ook wordt gemeten hoe diep die diamant van een bepaalde vorm onder een bepaald gewicht in het te testen materiaal ligt.
 

Sculptureren- bewerkingstechnieken voor driedimensionale vormen
Het sculpturale gesneden glas, waarbij het snijden niet als decoratie maar als een beeldende techniek wordt gebruikt, wordt vervaardigd uit brokken volglas en optiekglas of zeer dikwandig holglas. De ‘sculpturen-in-het-rond’ zijn vrijstaand en 3-dimensionaal. Door middel van beeldhouwtechnieken als het hakken, kappen, beitelen en kerven en de snijtechnieken met draaiend werktuig als slijpschijven, zagen, boren, frezen en drevels wordt het glas, gelaagd vlakglas, optische glas of kristalglas bewerkt en de sporen die de kunstenaar in het glas achterlaat zijn zijn handschrift. Het polijsten, etsen of zandstralen zorgt bij deze glazen sculpturen vaak voor een groter contrast tussen hoogglanzende en matte partijen. Moderne glaskunstenaars gebruiken machinaal handgereedschap als graveermachientjes, slijpwieltjes, boren en stiften voor het snijwerk. Zo ontwikkelden Kristian Klepsch en Edward Leibovitz op flexibele slangen gereedschappen uit de diamantindustrie en de tandartsenwereld. Het boren, zagen, water-jet en frezen zullen als glastechnieken in andere artikelen worden beschreven.